کنز الفوائد: ابو ذر رحمة اللَّه علیه گفت: سلمان و بلال را مشاهده کردم که خدمت پیامبر اکرم مى‏آیند. سلمان خود را بر پاهاى پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم انداخت و شروع به بوسیدن کرد. پیامبر اکرم او را از این کار منع کرد و به او فرمود: سلمان؛ نسبت به من آن کارى که ایرانیان نسبت به پادشاهان خود میکنند نکن! من بنده‏اى از بندگان خدایم. مانند بندگان غذا میخورم و مانند آنها مى‏نشینم  .

سلمان گفت مولاى من شما را به خدا سوگند مى‏دهم مرا از مقام فاطمه علیها السّلام در روز قیامت اطلاع دهید. پیامبر اکرم با چهره‏اى خندان و شاد توجه‏ نموده و فرمود: قسم بکسى که جانم در دست اوست فاطمه دخترى است که از صحراى قیامت مى‏گذرد؛ سوار بر شترى است که سر او از خشیت خدا و چشمانش از نور خدا است؛ آرایش آن از جلال خدا است و گردنش از بهاء اللَّه و کوهانش از رضوان اللَّه و دم او از قدس اللَّه و پاهایش از مجد خدا است؛ اگر راه رود تسبیح میکند و اگر سرعت بگیرد تقدیس میکند؛ بر روى آن هودجى از نور است که در آن هودج دخترى از نسل انسان ولى حوریه‏اى بس ارجمند است که آفرینش او از سه چیز جمع و ساخته شده است. اول آن، مشک ناب وسطش عنبر الشهب و آخر آن زعفران قرمز است که با آب حیات آمیخته شده است. اگر آب دهان در هفت دریاى شور بیاندازد، شیرین مى‏شود و اگر ناخن انگشت کوچک خود را بطرف دنیا خارج کند، خورشید و ماه را میپوشاند. جبرئیل طرف راست و میکائیل طرف چپ و على علیه السّلام جلو و حسن و حسین پشت سرش هستند. خداوند او را نگه میدارد و حفظ میکند. از صحراى قیامت رد مى‏شود. در این موقع ندائى از جانب خدا بلند مى‏شود؛ مردم! چشم بپوشید و سر به زیر اندازید؛ این دختر پیغمبر شما است و همسر على امامتان، مادر حسن و حسین از صراط رد مى‏شود. چادرى سفید دارد. وقتى وارد بهشت می شود و نگاه میکند به آنچه خداوند برایش از جاه و جلال آماده کرده است، این آیه را میخواند: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ.* الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنا لَغَفُورٌ شَکُورٌ. الَّذِی أَحَلَّنا دارَ الْمُقامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لا یَمَسُّنا فِیها نَصَبٌ وَ لا یَمَسُّنا فِیها لُغُوبٌ» خداوند به او وحى میکند: اى فاطمه؛ از من بخواه تا به تو عطا کنم و از من درخواست کن تا خشنودت کنم. او میگوید الهى تو آرزوى من و بالاتر از آرزوى منى. از تو درخواست میکنم که دوست من و دوست عترتم را عذاب نکنى. خداوند به او وحى میکند: اى فاطمه بعزت و جلال و مقام ارجمندم‏ سوگند به ذات خود خورده‏ام دو هزار سال قبل از آفرینش آسمانها و زمین که عذاب نکنم دوستان تو را و دوستان عترت تو را با آتش‏.

                         بخش امامت-ترجمه جلد هفتم بحار الانوار، ج‏5، ص: 118